Voor het gemak kunnen we zeggen dat we je genezen hebben

Een Heule Grote Poepie! Het is wel duidelijk wat het grootste evenement van de dag was voor mijn dochter van drieeneenhalf. Elke avond voor het slapen gaan neem ik met haar de dag door. Wat was er leuk, wat was er niet zo leuk. Vaak klinkt er een slaperig 'ik weet het niet', maar vandaag is het volstrekt duidelijk: het ontzag klinkt door in haar stem, ze vindt het een hele prestatie, en gelijk heeft ze.

We zijn vandaag ook met opa en oma uit eten geweest. Er was reden voor een klein feestje. En alle feestjes moeten gevierd worden, vind ik. 

Ik had vandaag weer een bezoekje aan de oncoloog gebracht. Een hoe en wat hormoontherapie. Wat kan ik verwachten. Dat soort dingen. Een volgende stap in de weg die borstkanker heet.

'Wat we nu doen, is dat preventief?' Ik doel op de hormoontherapie en de injecties met herceptin die ik elke drie weken krijg.
'Ja, voor het gemak kunnen we zeggen dat we je genezen hebben'.

Het dringt pas tot me door als we buiten staan.

Genezen, een soort van.  Zo even tussen neus en lippen door.