Ik ben Ezra, ik ben 39 jaar en ik doe een speldenkussen na

Ik heb niet zo'n goede verstandhouding met naalden. Ze prikken namelijk in je. En dat vind ik niet zo gezellig, dingen die in me prikken. Maar ja, dan heb je dus borstkanker, en ja dan komt er menig naaldje aan te pas. Infuusnaaldje, injectienaaldje, bloedpriknaaldje, biopsienaaldje (maak daar trouwens maar NAALD van). Een naaldenfobietje is in zo'n situatie niet zo heel erg handig. Nu is het niet zo dat ik van mijn stokje ga, maar ik heb nou niet bepaald de neiging om eens gezellig te gaan kijken hoe zo'n ding mijn toch wat getergde vel doorboord. Maar ach, we zijn een grote meid, en dus ondergaan we het blijmoedig, althans, doen we alsof we het blijmoedig ondergaan.

Chemo heeft nogal wat invloed op je lijf. De kankercelletjes gaan er gezellig van kapot, maar een heleboel andere dingen in je lijf hebben er ook aardig onder te lijden. Je bloedvaten bijvoorbeeld. Of zoals de verpleegkundige toch wat eufimistisch zeggen, de kwaliteit van je bloedvaten gaat achteruit. Nou helpt het natuurlijk niet echt dat er wekelijks ingeprikt wordt, daar raak je nogal lek van kan ik je vertellen, en je begint een aardige collectie littekenweefsel te verzamelen. Dat zijn van die dingen die priktechnisch ook niet echt bevordelijk zijn. 

Tja en dan zit ik weer in de chemostoel, en sluit ik inwendig weddenschappen met mezelf af in hoeveel pogingen het infuus er dit keer in zal zitten. Mijn record is vijf, toen moest ik naar de ok, maar meestal doet het aloude adagium driemaal is scheeprecht opgeld.

Soms wordt er door de ader heen geprikt, soms zit er een klepje in de weg. En dan ben ik weer een paar plakkers rijker, en ga ik de rest van de week wat beursig door het leven. 

Maar goed, ik ben nog steeds te prikken. Ik heb geen pickline of portocath. Of hoe zo'n ding ook heten moge. Het lukt nog steeds iedere keer. En dus tel ik mijn zegeningen. Nog twee keer, en dan is het chemogebeuren achter de rug. De volgende stappen in mijn weg zijn weer spannend op zich. Maar al met al ben ik al een heel eind op weg.