Schilderen op nummer

Het bestaat nog. Ik heb het even gegoogeld. Schilderen op nummer. Het fascineerde me mateloos als kind, maar wat je er nou precies mee moest, dat wist ik eigenlijk ook niet, en ook nu moet ik eigenlijk het antwoord schuldig blijven. Het wordt geproduceerd door zo'n grote spelletjesfabrikant, die van memory en zo. Ook zo'n leuke trouwens, als je het dan toch over de effecten van chemo hebt.

 Euh tja, waar hadden we het ook al weer over? Ach ja, een chemograpje zo op zijn tijd mag toch wel.

Oh ja, schilderen op nummer dus. Dat gevoel bekruipt me wel eens als ik 's ochtends voor de spiegel zit. Zit ja, want dan kan ik lekker dicht op die vergrootspiegel kruipen, dat is nodig, ik zie namelijk geen klap zonder bril en  anders wordt het wel heel erg Picasso op mijn gezicht. 

Het is een krijtwit canvas dat me aanstaart in de badkamerspiegel en om er dan toch iets van te maken, haal ik de complete verfdoos van stal. 

Want ja, als ik mezelf in de spiegel zie, wil ik toch graag mezelf zien, de vrouw die ik was, nog steeds ben, maar die toch enigszins gehavend is door het pad dat ze moet gaan. Ik wil niet die patiënt zien. Ik wil daarnaast ook dat anderen mij zien, zoals ik ben, en niet alleen wat ik toevallig heb. Ik ben nu eenmaal niet mijn ziekte en ben ook zeker niet van plan die te worden.

Natuurlijk, ik ben hartstikke kaal en het boeit me om eerlijk te zijn maar matig als mensen me kaal zien, maar kaal zijn heeft natuurlijk wel wat invloed op je verschijning. Je krijgt al snel zo'n chemohoofd, en het feit dat je wenkbrauwen en wimpers deserteren, werkt natuurlijk niet echt in je uiterlijke voordeel.

Dus, de tijd die je wint omdat je je haar niet hoeft te doen, ben je weer ruimschoots kwijt bij het opschilderen van je gezicht. Met een beetje oogschaduw en lipstick ben je 

er niet. Er moeten zwaardere middelen aan te pas komen. Concealer, oftewel de goede oude camouflagestift, foundation voor het betere pleisterwerk, eyeliner, want ja die wimpers, oogschaduw voor een heldere blik blusher voor de fris en fruitige look en lipstick voor de broodnodige accenten. Maar dan staat er  ook wel een Kunstwerk. In elk geval een stuk origineler dan die van het schilderen op nummer. En ja, als ik dan iemand tegen kom, dan zegt men: wat zie je er goed uit, in plaats van een lief doch meewarig 'och meid, hoe gaat het toch met je'.

Het kost je een uurtje 's ochtends, maar dan heb je ook wat!