Kankernetwerk

Nee, ik begin niet met schelden. Maar, het is waar, elke situatie waar je in terecht komt, brengt zijn eigen netwerk met zich mee. Zo ook het avontuur dat borstkanker heet. Een netwerk van lotgenotes, die zonder woorden begrijpen wat het met je doet, wanneer je even een opbeurend woord nodig hebt. Of gewoon een complimentje, over je al-best-wel-goed-terugkomende haar.

Ik heb tijdens mijn borstkankeravontuur veel prachtige dappere vrouwen leren kennen. 

Er wordt een hoop gemopperd over het internet en sociale media maar in deze situatie was het zeker wel een uitvinding.

Met name instagram. Van Facebook lotgenootgroepen werd ik minder vrolijk. Na een paar weken meelezen, droeg ik alle ellende en uitgesproken twijfel met me mee. Dat schoot niet op!

Ik koos ervoor om erg open te zijn over mijn situatie op de sociale media. Kanker is niet iets om je voor te schamen. Het scheelt een hoop vragen en gespeculeer als je gewoon open en transparant bent. Dit is er aan de hand, en zo ziet het eruit.

Het heet me een hoop gebracht. Begrip, steun. En ik heb door mijn openheid ook veel voor lotgenotes kunnen betekenen. En dat is mooi, als je betekenis kunt geven aan een nare situatie.

Niet iedereen trok mijn openheid over mijn situatie. Ik ben er ook mensen door verloren. Mensen die niet konden omgaan met de openheid en de manier waarop ik met mijn ziekte ben omgegaan, en er daardoor voor kozen om mij niet te steunen in mijn strijd tegen de borstkanker, en die dat ook tegen mij zeiden. Blijkbaar is kanker voor sommige mensen nog steeds een taboe. 

Toch is er maar een ding belangrijk. Het gaat om wat voor de patiënt in kwestie werkt, niet wat de rest van de wereld er van denkt. Iedereen heeft zijn eigen manier van omgaan met dingen. Voor mij hielp het om open te zijn over wat me overkwam. Dat hoeft voor een ander niet zo te zijn. En dat is prima. Het gaat om waar jij je goed bij voelt, wat jou helpt in jouw strijd. Mensen hebben altijd wel een mening. Je kunt je energie wel beter gebruiken, dan je druk maken over wat een ander wel niet zou denken. Je hebt wel iets beters aan je hoofd. En ach, wat je wel oplevert, je weet in elk geval wie je vrienden zijn.

Sociale media gaven me een netwerkje van prachtige stoere vrouwen wereldwijd, die er allemaal op een vergelijkbare wijze instonden als ik zelf. Open, strijdbaar, met een broodnodige knipoog. Hen leren kennen is een verrijking. Want kanker hebben is een eenzame bezigheid. Het leven gaat door, en jij zit op een zijspoor. Dan helpt het, als er mensen zijn die het snappen, omdat ook met kanker, het leven gewoon kan gaan , met hier en daar een hindernis, dat wel.