Bloedproef

Vanochtend mocht ik me weer melden bij het ziekenhuis. Bloedprikken. Even kijken hoe de vlag er bloedtechnisch bij hangt. Oftewel: Ben ik sterk genoeg voor de volgende kuur. En dus... Twee buisjes bloed. Auw! Blijkbaar ben ik toch wat meer gespannen dan ik dacht.

Maar goed. Naar de oncologisch verpleegkundige. Hoe zit het met de afweercellen, (2,9, moet tussen de 1,5 en de 7, nogwat zijn, check)  mijn bloedplaatjes, (meer dan genoeg, check) mijn hb (8,3, dus normaal. Check). Oh en wat is je gewicht? En ja hoor, waar afvallen meestal een bedreigende bijwerking is, is ondergetekende juist aangekomen, (Euh ja ik kon dus goed blijven eten, oliebollen, frietjes... En dus 63,9 schoon aan de haak.... Dat gewicht is belangrijk vanwege de dosering van de chemo, het is natuurlijk zwaar giftig spul, en dan is het wel handig als daar een beetje verstandig mee wordt omgegaan.

Ik blijk kuur één met vlag en wimpel te hebben doorstaan, en mag morgen aantreden in bed vier voor de tweede kuur. Ik kijk er bepaald niet naar uit, maar het is weer een stap in de goede richting. 

Haartechnisch gaat het redelijk, ik ben inmiddels wel wat in de rui en vorm een serieuze bedreiging voor de doorgankelijkheid van ons doucheputje. Maar, het werd me toch aangeraden morgen de coldcap nogmaals te doen, omdat soms de haaruitval gestopt kan worden. Het is het proberen waard. 

En dus wordt morgen de toch wat schizofrene tegenstelling tussen eerst raketjes om mijn mond te koelen en daarna warme chocomelk tegen al te veel onderkoeling.....