Het is belangrijk om te weten of je een erfelijke variant hebt. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je familie. Als er sprake is van erfelijkheid, dan heeft dat invloed op de grondigheid van de operatie die je moet ondergaan. Oftewel het verwijderen van je beide borsten en hoogst waarschijnlijk ook je eierstokken. Bepaald niet iets om naar uit te kijken.
Omdat ik dus te jong ben, en dat terwijl de 40 al opzichtig om het hoekje kijkt (!), is ook mijn genenprofiel tegen het licht gehouden. CSI Radboud UMC zeg maar. Een paar buisjes bloed en een bespreking van mijn stamboom. Komt er nog meer borstkanker in de familie voor? Nee, niet op mijn leeftijd tenminste.
De kans dat het erfelijk is, was dus niet zo groot, maar ook weer niet uit te sluiten.
Dat maakte het wachten op de uitslag toch erg spannend. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn moeder, mijn zus, en mijn pasgeboren nichtje. Het wachten op de uitslag voelde als een baksteen in mijn maag, het was alsof al het wachten op al die onderzoeken die ik de laatste weken heb moeten ondergaan waren samengebald in het wachten op dit ene telefoontje. Dat telefoontje dat ik om drie uur zou krijgen. Een dag duurt dan lang. En spanning mat af. En ik was al zo energiek.
De kans dat ik een erfelijke vorm heb, was niet heel groot, de kans was juist heel klein en dat kon ik uitstekend beredeneren. Maar ja, dat voelt dan nu eenmaal even niet zo.
Je wil het toch weten, zeker weten. Dat het niet zo is. Dat even zwart op wit zien. Want ergens achter in je hoofd zit toch dat tergende stemmetje. Het zou toch niet?
Nee het is niet zo. Ik ben géén draagster van het borstkanker gen.
Ik heb gewoon simpelweg pech. Simpelweg pech om op deze leeftijd borstkanker te krijgen.
Zoals ik wel meer rare lootjes in dit leven trek, ik heb daar blijkbaar een abonnement op.
En dus heb ik van de weeromstuit maar lekker, totaal niet rationeel, een staatslot gekocht...
En jawel hoor...
...Een tientje....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten