Zo'n niet standaard dag

Dit is bepaald geen standaarddag, dacht ik toen ik in het stikke donker, met twee koeien in mijn slipstream in een modderige wei door de striemende regen ploegde. 

Koud terug van de tweede chemokuur zat ik met mijn schoonmoeder en dochter op de bank. Manlief was even op boodschappen uit. Ineens een gebonk. Wat is dat? Vuurwerk? Ik kijk opzij, een rozige koeienneus drukt nieuwsgierig tegen het net gelapte raam. Zo van, mogen wij ook gezellig naar binnen? Goed dat kan er ook nog wel bij vandaag. 

Tamme koeien hebben een groot voordeel, je hoeft er niet achterna te jagen, althans ik niet. En van hun omvang ben ik allang niet meer onder de indruk. En zo ben ik de aangewezen persoon om dit varkentje, lees koetje, even te wassen. Chemo of niet. Gelukkig zitten er ook oppeppende middeltjes in dat infuus, dat helpt kan ik je zeggen. 

Ik moet zeggen, het viel niet tegen. Koeien terug in de stal gedirigeerd, omkoophooi en veekoek voor het voerrek en op weg naar de warmte binnen. Draait  net de auto van manlief de hoek om, over timing gesproken.